|
برگزیده همایش پارسی بلاگ و جشنواره امام من 
| ||
|
یادش بخیر وقتی سال 77 با یک دوست خوب فیلم دوزن رو دیدم اصلا فکر نمیکردم شاید .... خیلی عادت ندارم موقع فیلم و سریال دیدن گریه کنم ولی وقتی دیشب فیلم دو زنو دیدم گریه کردم از ته قلب با صدای بلند به خاطر خیلی شباهتها....کاش اون موقع میتونستم با خانم میلانی صحبت کنم بگم از خیلی جهات وضع فرشته نام آور از من بهتره...اون موقع فیلمتو چطوری می ساختی.... کلا این روزها خیلی خیلی ایاممو تنها می گذرونم شاید به خاطر اینم هست که خیلی سئوالها و چراها به ذهن میاد...خوش به حال کسیکه به قول امام فخر رازی آنکس که نداند و نداند که نداند در جهل مرکب ابدالدهر بماند البته خوشا به حال کسانیکه هیچ چیزی رو توی دلش نمی ذارن بمونه با یه غوره سردی و با یه مویز گردمیشون میکنه دنیا رو از دریچه دید خودش میبینن فکر میکنن همه آدمهای دروبرشون با باید مثل اون رفتار کنن...مثل اون باشن ...اگه روزگار بر وفق مرادشو باشه: من از خونه که میام بیرون احساس میکنم همه رو دوست دارم...من یه رو اون از نوع صادقش بیشتر ندارم من دوست دارم به همه کمک کنم... ولی اگه یه روزی ناراحت باشن همه باید بفهمن که: من بد نیستم صادقم من دلم گرقته من من من. واقعا دیگه دوست ندارم در مورد آدمها فکر کنم اظهار نظر کنم باید به فکر زندگی خودم باشم باید بفهمه بعضی از آدمها همین آدمهای اطرافم چقدر خودخواهن من براشون چه حکمی دارم مخصوصا مواقعی که روزگار به کامشون نیست...باید حواسم باشه فقط باید حکم یه انسان یک زن رو داشته باشم [ دوشنبه 87/11/14 ] [ 2:49 عصر ] [ رضوانه (نگهبان بهشت) ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
