اوج آرزوی من در لابلای سطور پایین نهفته است...

من دلم می خواهد
خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش   دوست هایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هر کسی می خواهد
وارد خانه ی پرعشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ به من هدیه کند
شرط وارد گشتن شستشوی دلهاست
شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار می نویسم ای یار
خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر   خانه ی دوست کجاست؟