عالیجناب پائولو کوئیلو: ما همه نیازمند عشقیم. عشق بخشی از سرشت انسانی است، به همان اندازه خوردن، نوشیدن و خفتن. گاهی به هنگام تماشای یک غروب زیبا، خود را کاملاً تنها می یابیم و می اندیشیم: این زیبایی اهمیت ندارد، چون کسی را ندارم تا دراین زیبایی با او سهیم شوم.

در چنین مواقعی باید بپرسیم: چند بار نثار کردن عشق مان را از ما خواسته اند و ما امتناع کرده ایم؟ چند بار از نزدیک شدن به کسی و گفتن آنکه دوستش داریم، ترسیده ایم؟

از تنهایی حذر کنید. به اندازه خطرناک ترین داروهای مخدر خطرناک است. اگر غروب، دیگر برای شما معنایی ندارد، فروتن باشید و به جستجوی عشق برخیزید. بدانید که همچون بقیه برکت های روحانی، هر چه بیشتر حاضر به بخشش باشید، بیشتر دریافت می کنید.