هو الخالق العدل

غم زندگی را در وجود مادرم نه به شکل اشک و بی تابی بلکه به صورت تفکر و  نصایح عمیق مادرانه دیده ام.

و دیشب دیدم که مادرم گریست برای نوجوانی که در بازار نغمه سر داده بود و خواهر خردسالش هم با یکی از ادوات موسیقی صدای دورگه برادرش را همراهی می کرد و گهگداری عابری اسکناسی را در کف دستش می گذاشت.

مادرم چادرش را بر رویش کشید و گریست و با با صورتی خیس گفت: دینی است بر ذمه ما که نوجوانکی ناموسش را برای درآوردن اندک قوتی در بازار به دنبالش می کشاند.

خدا بر ما رحم کند که شبها آسوده می خوابیم و خدا بر اینها رحم کند که در انتهای شب در برابر چشم هزاران گرگ باید به خانه برگردند که آیا خانه ای هست و یا دریده می شوند بیصدا

و فردا روز من نوعی، اعلام نفرت و اشمئزاز می کنم از فاحشه شدن همین دخترک که تو از ما نیستی و ناپاکی!!!