وقتی آدم پیر میشه درست مثل اینکه شبی تنها در خانه باشی و دوست داشته باشی خیلی کارها رو انجام بدهی بک دفعه برق منزل قطع میشه دیگه واقعا مستاصل میشی و یک روشنایی روشن می کنی و فقط فکر می کنی................وقتی هم پیر میشیم همه چیز دورمون هست ولی تو مستاصلی و فقط فکر می کنی و ............واقعا پیریم چه شکلی است؟ ولی تقریبا بعضی از کارهای که مناسب جوانیست و شایسته پیر رو نیست را باید درون خودم تعدیل بدم تا برام یک عادت نشه..........و عادتهای خوب را باید تقویت کنم تا در زمان پیر ملکه شخصیتم بشه.........ولی خیلی دوست دارم (اگر بودم) بدانم چه افرادی دوروبرم هستند؟ آیا مدعیان امروز  دوست هستند؟که امیدوارم باشند....دوست دارم یک اکیپ از همصحبتهای شاد و خوب را داشته باشم ....ولی متاسفانه خیلی دوست (رفیق) ندارم   البته بین خودمان هم بماند خیلی هم عرضه ندارم دوستهایم را تو دست داشته باشم..............مثلا.......و........و........ 

به قول داریوش: یه روزی میاد که نمیدونیم کی هستیم   یار کی بودیم و عشق کی بودیم و چی هستیم